door Wim van der Boon
TINTE – Luid kakelend komen de dames op het geluid af van de openslaande keukendeur. Het is nog vroeg in de morgen, rijp ligt op de velden en de vele soorten vogels laten hun getjilp en gezang reeds horen als wijze van begroeting van deze nieuwe veelbelovende dag.
De dames waar ik het over heb, zijn vogels van een ander kaliber: 3 kippen. De dames zijn nieuwsgierig naar de reden van mijn komst op hun domein. Je ziet ze denken, ‘baas, geef ons nou dat lekkere kippenvoer’. Nou, ik geef gehoor aan hun wens en open de voerton (een oude Haagse vuilnisbak) om er kippenvoer uit te scheppen. Ze zijn ongeduldig en zijn er letterlijk als de kippen bij nog voordat de bak geheel geopend is. Al gauw zitten er twee op de rand, waarvan er even later één zich laat zakken op de overdaad aan voer en gepassioneerd begint te eten. Tijd op in te grijpen; mijn ‘hup dames, eruit’, heeft effect: onder protest verlaten ze het tuinhuis. Ik kan nu redelijk ongestoord het eten in hun voersilo scheppen. Als tegenprestatie en als dank voor mijn goede zorg vind ik later – net als alle andere dagen – 3 verse eieren in het kippenhok.
Waarom dit verhaaltje, dat menigeen herkent? Wij zijn immers niet de enige met kippen in deze landelijke omgeving, dus zo bijzonder is dit niet.
Welnu, het (althans, voor ons) bijzondere aan deze kippen is, dat wij ze ‘gered’ hebben van de slacht. We hebben ze een goede maand geleden opgehaald in Soest, alwaar een opvang is voor kippen die opgekocht zijn door Red een Legkip, een organisatie die inmiddels menig kippenleven heeft gered. Zij kopen afgedankte kippen van legbatterijen op. De kippen zijn na een leven van slechts 16 maanden afgedankt als legkip. De eierproduktie is dan verminderd en dan is hun lot uiteindelijk de soeppan. Stank voor dank! Overigens, nu ik het over eieren heb, voor ons een biologisch ei al geruime tijd een bewuste keuze, gezien de omstandigheden voor de kippen in een legbatterij.
Na een periode van aansterken, tot rust komen en zo nodig medische behandeling, kan men deze kippen als particulier adopteren. Voor een gering bedrag en de belofte je te houden aan een niet gering aantal voorwaarden, mag je zo’n economisch afgeschreven kip opkopen.
En dat is nou precies wat wij gedaan hebben. De 3 dames zijn bij ons inmiddels aardig op gewicht gekomen, hun verenpak is vrijwel geheel hersteld en naar onze inschatting voelen ze zich kiplekker. De gehele tuin is hun domein geworden. Ze scharrelen er lustig op los, nemen zo nu en dan een zandbad, koketteren met de honden, komen zelfs de keuken binnen en genieten overduidelijk van het leven wat wij hen bieden.
Dit relaas is een pleidooi voor zowel de organisatie, als voor de afgedankte legkip die nog een heel leven voor zich kan hebben, mits er iemand bereid is haar een goed leven te gunnen. En, uiteindelijk word je er zelf ook gelukkiger van, gezien de ervaring die wij hiermee hebben.
Voor meer informatie verwijs ik de lezer naar de website van Red een Legkip alwaar veel informatie te vinden is. Ondertussen ga ik de eieren uit het nachtverblijf halen terwijl de kippetjes mij nieuwsgierig volgen.