Dagboek van Daantje, een gered vleeskuiken, deel 2

Daantje voelt zich eenzaam

Ook een kuiken kan zich eenzaam voelen en heimwee hebben. Daantje laat dat duidelijk zien en horen. Hoe ellendig haar leefomstandigheden ook waren in de stal met duizenden opeengepakt en in de viezigheid zittend, ze mist nu wel heel erg haar vertrouwde soortgenootjes om haar heen. In een paar dagen tijd heeft ze heel veel meegemaakt. Ze kan dat allemaal niet zo snel verwerken. Ze wil niet alleen zijn en eet nauwelijks. Ze krijgt daarom vier keer per dag met de kropnaald dwangvoeding. Dat laat ze goed toe. Verder komt ze gelukkig heel vitaal over. Maar het is wel heel jammer voor haar dat ze als enige gered is.
Toen ik mijn kleine vriendelijke Antwerpse Baardkrielkipje Djum Djum als gezelschap bij haar wilde zetten merkte ik dat die het snot had. Djum Djum ging daarom gelijk aan de antibiotica en in de ziekenboeg in quarantaine zodat ze niemand kan besmetten. De andere kippen zijn geen optie als gezelschap, die hebben al eerder bewezen niet zo vriendelijk te zijn tegen een nieuw kuiken.

Lekker samen op de bank

Speciaal voor Daantje heb ik als avond- en nachtverblijf een grote hondenbench op de tafel in mijn huiskamer klaargezet met op de bodem zaagsel en bakjes met lekker eten en drinken, waar ze helaas niet naar taalt. Zodra ik Daantje in de hondenbench zet gaat ze uit protest heel hard tjilpen, onrustig heen en weer lopen en springen om er uit te komen. Daantje lijkt alleen tevreden als ze naast me op de bank mag liggen en ik haar aai. Alsof ze een poes is die spint, strekt Daantje dan haar halsje languit op de bank en begint met haar oogjes dicht intens tevreden en ontspannen met een heel licht geluid te prrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrtten. Op schoot kruipen vindt ze ook fijn, maar het liefst ligt ze zo tegen me aan.

Een pluchen kip en spiegel als gezelschap

Daantje vind het de eerste dagen erg moeilijk als ze ‘s avonds terug de bench in moet. Ze blijft maar vol protest tjilpen en heen en weer lopen. Pas als al het licht uit is wordt ze rustig. Bij gebrek aan beter krijgt Daantje van mij na een paar dagen een grote witte pluche kip als gezelschap ‘s avonds in haar bench. En op advies van de vogelopvang heb ik ook een spiegel aan een van de zijkanten van de bench geplaatst. Dan ziet ze nog een kip. En het helpt. Na haar uurtje in de avond gezellig met mij op de bank, legt ze, als ik haar weer terug in de bench doe, nu haar dikke lijfje dicht tegen de grote witte pluche kip aan. Met haar hoofdje op de pluche kip valt ze zo vredig in slaap.