Dagboek van Daantje, een gered vleeskuiken, deel 3

Met Daantje naar de dokter

Omdat Daantje zo slecht blijft eten ben ik met haar naar Dierenkliniek IJburglaan gegaan om haar na te laten kijken. Het was mooi weer en Daantje ging in een kattenmandje voorop de fiets. Ze lag lekker in de kattenmand op een handdoek en zo zag ze al tjilpend een deel van Amsterdam aan haar voorbij gaan. Omdat er veel wind stond was het voor mij wel flink aantrappen. Bij de dierenkliniek aangekomen bekijkt vogeldierenarts Carreen, Daantje van top tot teen. Ze vindt Daantje voor een plofkuiken een mooi exemplaar. Wat Daantje ook zeker is. Een paar lichte schaafplekjes op de hielen, maar dat kan ook gebeurt zijn door het schuiven in het krat toen ze nog in de vrachtwagen zat op weg naar het slachthuis. Daantje poept ongegeneerd op de behandeltafel en dat is heel handig want daarvan kan Carreen meteen wat monsters nemen om ontlastingsonderzoek te doen op aanwezigheid van wormen, coccidiose, bacteriën en gisten. Ook zien we onverteerde zaadjes in haar ontlasting. Het hart van Daantje klinkt gelukkig goed, al is dat voor Carreen een hele klus om goed te beluisteren omdat Daantje er nogal doorheen tjilpt. Even later hoor ik de uitslag van het ontlastingsonderzoek: er blijken in Daantjes ontlasting nogal veel gisten en bacteriën te zitten. Daantje moet vanwege de aangetroffen bacteriën voor tien dagen aan de antibiotica en voor de behandeling tegen de gisten krijgt ze twee maal daags Nystatine Labaz via de kropnaald in haar krop gespoten 14 dagen lang. Verder gewoon doorgaan met dwangvoeren luid het advies. Ook dierenarts Carreen vermoed dat eenzaamheid een grote rol speelt bij Daantje in het niet willen eten.

De dierenarts vindt Daantje voor een vleeskuiken een mooi exemplaar, want zij is niet kreupel en gewond zoals de helft van haar soortgenoten dat is, nog voordat ze de slachtleeftijd van zes weken bereikt hebben.

Dappere Daantje

De eerste vijf dagen dat Daantje bij mij woont, zet ik haar overdag in een kleine ren in de tuin in het zicht van haan Nicolaj en de andere kippen. Op dag zes laat ik Daantje los in de tuin terwijl ik erbij blijf en strooi ik op veel plekken voer als afleiding voor de kippen. Maar haan Nicolaj ziet Daantje duidelijk als een ongewenste indringer en pikt Daantje venijnig. En ook de andere kippen willen even laten zien dat zij de baas zijn en Daantje echt de allerlaagste van de allerlaagste in de pikorde is. Daantje kan als zij gepikt wordt flink tekeer gaan, ze gilt dan luid: UUUUUUUUUUUUUKH en rent waggelend weg. Maar ze herstelt zich weer snel en gaat gelukkig niet in een hoekje zitten kniezen. Ik vind Daantje behoorlijk assertief. Als ik weer de tuin uit ga, zet ik Daantje die eerste dagen telkens veilig terug in haar ren. Ik wil er zicht op blijven hebben. Na vier dagen dat gedaan te hebben durf ik Daantje ook bij de anderen te laten als ik weg ben. Ze is dan nog niet helemaal geaccepteerd, maar wel is duidelijk dat de anderen haar niet ernstig zullen toetakelen. Daantje wordt gedoogd.

Daantje met kipje Stina: Na een aantal dagen wordt Daantje eindelijk gedoogd door de andere kippen en kan ik haar met een gerust hart buiten laten.